Śledź nas na:



Aktualne i antycypowane problemy pedagogiki pracy

Pedagogikę pracy przyjęło się określać jako subdyscyplinę naukową, której przedmiotem badań są pedagogiczne aspekty relacji: człowiek - wychowanie - praca.

Przez pedagogikę pracy będziemy rozumieć dyscyplinę pedagogiczną, której przedmiotem badań naukowych są problemy wychowania przez pracę, kształcenia ogólnotechnicznego, orientacji, poradnictwa i doradztwa zawodowego, edukacji prozawodowej, kształcenia i wychowania zawodowego, kształcenia ustawicznego dorosłych oraz problemy edukacyjne i humanizacyjne (etyczne) zakładu pracy.

Pedagogika pracy to dyscyplina pedagogiczna, której przedmiotem badań jest praca ludzka, jej różnorodne uwarunkowania, jej wpływ wychowawczy na jednostkę, znaczenie pracy w kształceniu ogólnym, dostosowanie stanowiska pracy do człowieka, przystosowanie pracownika do warunków pracy itd.

Centralnym problemem pedagogiki pracy jest kształcenie i wychowanie ludzi oraz przygotowanie ich do samokształcenia i samowychowania w pracy zawodowej.

Zagadnienia te dotyczą osób:

  • przygotowujących się do podjęcia pracy (w różnym wieku i do różnych zawodów)

  • pracujących zawodowo (np.: dokształcanie, doskonalenie i adaptacja zawodowa)

  • opuszczających trwale miejsce pracy (zwolnienia, renty, emerytury)

 

Problematyka badawcza pedagogiki pracy obejmuje następujące zagadnienia:

  • sylwetki człowieka, jakiego chcemy wychować,

  • zadań zawodowych, jakie będzie wykonywać absolwent określonej szkoły zawodowej,

  • treści, metod i środków kształcenia, dokształcania oraz doskonalenia,

  • warunków osobowych i materialnych przygotowania człowieka do pracy,

  • skuteczności kształcenia, dokształcania i doskonalenia zawodowego,

  • skuteczności działań wychowawczych w miejscu pracy.

 

Tereny badań pedagogiki pracy:

  • dom rodzinny,przedszkola i szkoła oraz inne ośrodki wychowania przez pracę i kształtowania osobowości młodego człowieka,

  • szkoły i inne ośrodki (instytucje) wychowania spełniające funkcje przygotowania młodzieży do świadomego wyboru zawodu (dom rodzinny, szkoła ogólnokształcąca, organizacje młodzieżowe, środki masowego przekazu itp.),

  • szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze realizujące proces przygotowania do pracy zawodowej (w tym zakłady pracy),

  • ośrodki kształcenia ustawicznego pracowników, w tym szkoły dla pracujących, kursy i studia

  • podyplomowe, zakłady pracy itp.

  • ośrodki prowadzące badania nad organizacją i skutecznością kształcenia i doskonalenia

  • zawodowego,

  • zakłady pracy traktowane jako znaczące środowiska wychowania.

 

Dla pedagogiki pracy przyjęto następujące układy odniesienia:

  • ustrój społeczno - gospodarczy ewoluujący w kierunku współczesnego kapitalizmu,

  • społeczeństwo obywatelskie, demokratyczne i pluralistyczne z akcentem na podmiotowość każdego człowieka, otwarte na wartości ogólnoludzkie i chrześcijańskie,

  • dominującą rolę a zarazem zasadę własności prywatnej,

  • gospodarkę wolnorynkową, zakładającą maksymalną przedsiębiorczość, mobilność, kompetencyjność i konkurencyjność,

  • daleko zaawansowaną demokratyzację i decentralizację w ogólnym kształcie życia państwowego i gospodarczego,

  • dominację małych i średnich prywatnych zakładów pracy,

  • transfer nowoczesnej techniki, technologii, organizacji i obsługi z uwzględnieniem szeroko prowadzonego doskonalenia zawodowego,

  • transformację ilościową i jakościową zasobów kadr pracowniczych, szczególnie w zakresie przekwalifikowania, dostosowywania do nowych potrzeb i racjonalnej polityki kadrowej,

  • znacznie podwyższone i nowocześnie rozumiane kwalifikacje oraz kompetencje pracowników różnych działów gospodarki narodowej, z uwzględnieniem maksymalnej mobilności pracowniczej.

 

 



Zobacz także